Aan redactie van AD
Van Rik Min
Dure Euro??
Beste redactie,
de kwestie die u aansneed is dat niet 'de euro' alleen het probleem is, maar 'de inflatie' en de jaarlijkse inflatiecijfers (plus inflatiecorrectie, die niet plaats vindt). Dat is in mijn ogen een groot verschil. Mensen zien nu pas eens - met zijn 16 miljoenen tegelijkertijd – een keer, met eigen ogen, en uit eigen ervaring welk enorm stuk koopkrachtverlies er de laatste vijf jaar is geleden. We hebben nu alleen een prachtig referentiepunt!
Men heeft al jaren de inflatiecijfers vervalst. Misschien wel 20 jaar. Nu pas komen wij daar collectief achter. Dankzij de laatste momenten van de gulden heeft iedereen in Nederland een goede, laatste echte indruk van het prijspeil (in guldens). Daarom heeft iedereen - bij toeval - nu een prachtig soort vergelijking met vijf jaar geleden in zijn/haar geheugen zitten van het exacte prijspeil van vijf jaar geleden.
Daardoor
heeft de bevolking voor het eerst in de geschiedenis bewust of onbewust ECHT
kennis gemaakt met de echte inflatie in Nederland. (Want al die andere jaren is
die ook nooit exact geweest. Zeg maar compleet fout.) Deze inflatie is voor
ieders gevoel 100 procent - in 5 jaar - geweest; dus pakweg 20% per jaar (of de
eerste twee jaar 30% en daarna bijvoorbeeld 3 maal 5%). Het klopt wel degelijk
met de stijging van prijs van bijvoorbeeld de woonlasten, de prijzen in de
horeca, de belastingen, de gemeentelijke heffingen, etc.
VOOR dat
gedenkwaardig moment (van de invoering van de euro), nu 5 jaar terug, had men
blijkbaar al domweg geen idee van de werkelijke inflatie. (Hooguit intuïtief.)
Men had er in ieder geval geen grip op. Alles ging ieder jaar omhoog, maar men
besefte domweg niet met hoeveel procent we werden gepakt. Men werd als het ware
- mede door de vakbond - automatisch in slaap gesukkeld. MAAR NU HEEFT MEN EEN
EXACT REFERENTIEKADER.
Velen in Nederland geloofde de veel te
lage inflatiecijfers van het CBS altijd maar weer. Vooral intellectuelen, maar
ook de meeste vakbondsbonzen. De inflatiecijfers van het CBS, de regering en de
SER, kloppen sowieso al 10, 20 tot 40 jaar niet. Sommigen weten dat. De meeste
mensen denken er niet bij na.
Voor het eerst in de geschiedenis
hebben we nu bij toeval, collectief een wetenschappelijk verantwoord ijkpunt van
het prijspeil van een aantal zeer gewone en een aantal zeer opmerkelijke hoge
prijzen in Nederland, namelijk die van vijf jaar geleden; weliswaar in gulden,
maar toch redelijk betrouwbaar.
In de officiële inflatie-index
en in de inflatiecorrectie c.q. prijscompensatie zitten een groot aantal
belangrijke prijzen NIET, zoals de hoogte van de prijzen van de huizen, de
woonlasten, woonkosten, de gemeentelijke lasten, de energiekosten, de
benzineprijzen, stookkosten, advocaat kosten, verzekeringskosten, OZB waarden,
ziekenkosten, maar ook de huren en de huurstijgingen zitten niet correct in de
inflatiecijfers.
Dat is feitelijk wat er aan de hand is?
Net als de
inflatiecijfers niet deugen, deugen de werkloosheidscijfers in Nederland ook
niet. In die cijfers zitten namelijk heel veel gevallen van werkzoekenden niet
inbegrepen. In mijn directe omgeving ken ik er sowieso al 10 personen die een
baan zoeken en niet in de statistieken van het CBS en in de bakken van het CWI
voorkomen. (Maar dat terzijde: alle cijfers deugen niet.)
Kortom, het geloof van mensen dat het in de euro zit, is
niet zo zeer juist, het zit juist in de inflatie en de onjuiste
inflatiecorrectie van de laatste 5, 10 of 20 jaar. De wens van velen om terug te
willen keren 'naar vroeger' of 'naar de gulden' is niet het punt. Het punt is de
INFLATIE die de normale mensen en progressieve vakbondskaderleden enorme zorgen
baart. Die inflatie wordt al jarenlang en stelselmatig voor 10 tot 30 % domweg
NIET gecompenseerd. En DAT merken de mensen. Dat is wat ze voelen;
gevoelsinflatie.
Het is de bestaansonzekerheid die
momenteel knaagt aan vele mensen, vooral de mensen aan de onderkant van de
samenleving wiens kinderen geen huis meer kunnen kopen, in de vut gedumpt zijn,
in de AOW zitten, boven de 45 of 55 jaar zijn, geen baan meer kunnen vinden en
bijna ALLES om zich heen steeds maar duurder zien worden.
Systematisch beduveld worden en de meer en meer kriebelende bestaansonzekerheid, dat zijn de zaken waar het (ons) om gaat.
M.vr.gr.
Rik
Min